plasticwings.org

uzun süredir türkçe müzikle tek alakam dolmuş ve minibüs yolculukları esnasında olsa da, geçmişimi asla inkar etmeyeceğim. evin muhtelif yerlerinden fışkıran gereksiz eşya kutularının her birinden en az iki üç kaset çıkmakta.

bu eşya kutuları nostaljiye boğulmak istediğim zamanlarda ki bunlar periyodik olarak 2 bilemedin 3 ayda bir olur, tarafımca açılır, içindekiler kurcalanır. en sonunda üşenmeyip, o kasetleri dinleme fırsatı buldum geçen gün. ileri sarma sırasındaki "tortortor" sesleri, sarma işleminin bitmesine yakın çıkan "vızzuup" ve akabinde atan düğmenin "trak" sesi bile duygulandırdı. en bomba kasetler radyodan çekilmiş olanlardı itiraf etmeliyim. djlerin sesleri eşliğinde, bin kere üstüne kaydedilmekten allahı kaymış bantlar, bir şarkı bittiğinde aradan alttaki şarkının fırlaması, şarkının ortasında duyulan radyo cingıllar ve hatta kendi sesimi duyabilmek (akabinde iğrenmek) amacıyla yapılmış "deneme, sesim nasıl ehüehi" konuşmaları.

bu nostaljinin arasında, eski türk müziği şarkılarının (eski dediysem, sezen aksu, nilüfer gibilerinin ilk ve orta dönemlerini düşünün) dandik kayıt kaliteleri rahatsız etti beni. o güzelim içli şarkılar, şahane melodiler, artık tembellikten mi yoksa imkanların kötülüğünden midir bilinmez, 3. sınıf düğün salonu orglarıyla çalınmış gibiler. arkadan bir garip uğultular, kulağı tırmalayan tiz sesler, klavyeden verilen ıptısçıktıs ritmleriyle kabus gibi düzenlemeler. istiyorum ki birileri çıksın, gavur diyarlarında her klasikleşmiş albüme yapıldığı gibi bir remastered serisi yapsın, eski şarkılar geri dönsün. mor ve ötesi de cover yapmaktan kurtulsun.

dört pille çalışan gavur ölüsü ağırlığındaki walkmanimi bulmaya gidiyorum ben. esen kalın.

en iyi görüntü, imanlý bir beyin ve erdemli gözlerle elde edilir, çalmak çýrpmak ise dinimizce günah olduðu gibi ahlaksýz bir davranýþtýr.