plasticwings.org

"sanat için soyunmak" ne kadar ulvi bir hizmetse, "vatan için soyunmak" da öyledir efendim. askerlik tecili için şubeye gitmem icap etti bugün, malum 1 hafta sonra yurtdışına çıkarken havaalanında derdest ediliverme riskini göze alamadım. mevzubahis tecil işlemini yapabilmek için de muayene olmak gerekiyor. tabi bu askeri bi hastanede gerçekleşmiyor, en azından istanbul'da kadıköy ve üsküdar şübelerinde böyle.

neyse, sabah karga bokunu yemeden dikildim şubenin kapısına. erken kalkan yol alır demişlerse de halt etmişler tabi. velhasıl 7 saat sonunda 1 senelik tecil kağıdımı tedarik edebildim güç bela. işin en eğlenceli kısmı ise muayene safhası...

muayene için herkesi şubenin arkasındaki bahçeye topladılar; bayağı güzel yeşillik ferah bi yer, burhan felek manzaralı. 10-15 dakika sonra bi asker geldi, artık çavuş mudur yüzbaşı mıdır bilmiyorum, zaten o sırayı da hiç bi zaman öğrenemedim. "donunuza kadar soyunun" dedi, "çorap, ayakkabı falan da kalmasın". eh, neticede 20-30 anadolu evladı olarak don cıbıl bahçenin ortasında kalıverdik. bu kadar insanı hiç böyle donlarıyla beraber görmemiştim, akıldan çıkmayacak bi manzaraydı. halihazırdaki don modası hakkında istemeden de olsa bi fikre sahip oldum doğal olarak ve bazı elemanların deneysel çalışmalarına da hayran kaldım. ayrıca hazır bahis açılmışken de internet vasıtasıyla bir istekte bulunayım; sevgili insanlar artık slip beyaz don giymeyin... lütfen! insanlığın salahiyeti adına.

pasaport kontrolünde çevirenin alnını karışlarım. son.

Güneş pırıl pırıl, zemin kuru, konseptler hazır, memleketin içinden ve dışından onbinlerce izleyici bienal ile tetiklenen çok sayıda etkinliğin heyecanı içerisinde. İstanbul hiç bu kadar yoğun bir sanat trafiği yaşamamıştı. Bienal, Yaya Sergileri, Aykut Barka vapurunda gerçekleşecek İki Yaka Arasında projesi, eski Galata Köprüsü'nde açılan tasarım fuarı ve resmen gerçekleşen bunca organizasyonun yanısıra hasıl olan hareketi değerlendirip, bireysel hamlelerle atmosfere renk katan genç sanatçılar, umuyoruz ki; şu zamana dek resimdi, heykeldi, videoydu ilgilenme kudretini kendinde bulamamış çekimser ya da bihaber çoğunluğun uyanışına vesile olur. Kaçırılmaması gereken başyapıtlar sergilendiği için değil, harekete bir yönden müdahil olmak için, akıllanmak için değil, bakakalıp fikir sahibi olmak için bahsi geçen etkinliklere iştirakimiz hat safhada ehemmiyet taşıyor.

Resim yapan, heykel dizen, video peydahlayan, performans güden, fabrika işleten ancak, meydana gelen sanat ambiyansında kendine izleyiciden başka rol bulamamış sanatçılarımız hiç üzülmesinler, kalplerinde en ufak bir endişe olmasın. Gelişmekte olan ülkemizin gelişmeyen sayısız sektörüne rağmen sanat ortamlarımız gizemli bir biçimde kendini aşmakla meşgul. Dolayısıyla en asosyal, en iş bilmeyen sanatçımızın dahi şu modern sanat vitrininde kısa zamanda kendine yer bulacağını düşünüyoruz. Orijinal olamazsanız marjinal, sanatçı olamazsanız kardinal olacaksınız.

Şaka bir yana, sanatçı olarak kendi yaptığımız sanatı dahi kavramakta güçlük çektiğimiz modern sanat sürecinde, mum şeklinde ampulü, karpuz şeklinde sabunu, yenilebilen oyun hamurunu gördüğümüz yıllar zihnimizde cereyan eden kavram kargaşasının aynısını, yarın bir gün öz babamız kendisini modern sanat eseri olarak addettiğinde yaşamamız mümkün.

Eğer gidişat kendi bilincini oluşturmakta geç kalırsa, kolumuzu sergisine koymak isteyen küratörlerle münakaşaya girmemiz işten bile değil. Lafını ettiğim bu bilincin gelişmesi için lazım gelen en mühim unsur, sanat ve hayat hakkında fikir sahibi olan, ilgi gösterdikten sonra beğenip beğenmediğini belirtebilen bir toplum. Çünkü yurdum izleyicisi her daim sanata karşı çekinceyle, anlamama endişesiyle yaklaşmaya meyillidir. Fakat bakan insanlar olarak bilmemiz gereken bir şey var ki; sanatçının tüm umursamazlığı, tüm kişiselliği, içine kapanıklığı ya da megaloman tavrı, bizlerin eserler karşısında ettiğimiz laflarla şekil değiştirmektedir. Ortaya koyulan eser kimileri halâ reddetse de, paylaşılmak, okşanmak veya itilip kakılmak için oradadır.

kuştepeli gençler bilgi üniversitesinden memnun, çünkü bilgi üniversitesinde okuyanlar arabalarına dokunmalarına ve bakmalarına izin veriyorlar. peki ya bilgi üniversitesi öğrencileri? acaba onlar okullarının politikalarından memnun mu?

bilgi üniversitesinin karaköy öğrenci yurdunda kalmakta (veya şu anda yurdu boşaltmak zorunda olan) öğrencilerin hayır cevabı vereceklerinden %99.9 eminim. %0.01lik kesim ise şu anda çoktan kendine kalacak bir yer bulmanın mutluluğu ile evet cevaplarını ağızlarından kaçırmışlardır.

bunca senedir yurtta kalan öğrencilerini korumayan ve "şehir üniversitesi" mottosunun altına gizlenen pişkinlik ile yeni gelecek yolunmamış kazları kümese kapatma planını başarı ile uygulayan karaktersiz bilgi üniversitesi, okulların açılmasına bir hafta kala bana süper bir oryantasyon projesi hazırladı.

emlakçılar gezilecek, babaanem ile yaşayacağız yalanları söylenecek, fiyatta kırışılacak, ikea'ya gidip eşya toparlanacak ve bu zor, gazeteden battaniyelerle park köşelerinde sabahladığımız gecelerden, televizyon karşısındaki kanepeye uzanarak izleyeceğimiz smallvile dönemlerine ulaşacağız. inanıyorum!

penguen dergisi bir süredir sondan ikinci sayfasında (arka kapak içi mi deniyor yoksa, dergiciler yardım edin!) yumurtalar adı altında amatör çizerlerin işlerini yayınlıyordu. sağdan soldan dergiye ulaşan çizimlere yetişemediklerinden olsa gerek, en sonunda yumurtalar.com adı altında bir site açmışlar ve "bundan sonra yayınlanmamış iş kalmayacak" demişler.

ben özellikle ömür okumuş'un karikatürlerine dikkatinizi çekmek istiyorum. yiğit özgürvari olsa da eğlenceli işler çıkartıyor. eklemeden geçemedim, uğur gürsoy da gün geçtikçe çıldırmaya başladı. dergi ele geçtiğinde ilk okunmak istenen çizerler sıralamasına hızlı bir giriş yaptı, başarılarının devamını diliyorum.

en iyi görüntü, imanlý bir beyin ve erdemli gözlerle elde edilir, çalmak çýrpmak ise dinimizce günah olduðu gibi ahlaksýz bir davranýþtýr.