plasticwings.org

dedikodu kazanları içinde yuvarlanırken birbirinden alakasız gibi görünen onlarca insanın aynı olay içinde boy göstermesine şaşırmamı sağlayan bir gün geçirmiş, bunları yaşadığım için şaşırsam mı üzülsem mi karar verememiş, birbiri ardına duyduğum haberlerle dumurlardan dumurlara koşmuş bir durumdayım. herkesin kendi halinde olması, sorunlarını kendi içinde halletmesi gerektiğine inanan birisi olarak sağa sola "yanıyorum aman, yok mu kurtaran" temalı konuşmalar yapan kişilerden itinayla kaçıyorum. bu kaçışlarda bile peşini bırakmıyorlar insanın, teknolojinin gözü kör olsun.

10 milyon gibi (günümüz için) komik olan bir para miktarıyla yapılanlar, ayakta duramayacak duruma gelene kadar yürümeler, ekmek içinde yenen çorbalar da günün artıları oluyor. bir de tatil planları var ki, düşünmesi bile gülümsememe yetiyor. yine de en güzel zamanlar gece olup da yatağa yatıldığında, konuşulmadan, yorgan çekiştirmesi ve yanındakinin nefesini dinlemeyle geçen o bir kaç saat. zaten ne demiş bir büyüğümüz;
"all i ever wanted, all i ever needed is here in my arms. words are very unnecessary, they can only do harm."

GMT -8.00'e alışmış bünyeme şu saatlerde uyuması gerektiğini asla anlatamadığım için canım da sıkılmıyor değil. her zaman balık yiyip akabinde film izleyemiyor insan. o zaman biraz fazlaca olaraktan günün şarkılarını seçelim özenle (ve de kronolojik olarak); duman - hatun, kurban - yalan ve him - right here in my arms. ah bir de bir arkadaşımızın peçeteye yazılmış özel isteği olarak theater of tragedy - universal race.

en iyi görüntü, imanlý bir beyin ve erdemli gözlerle elde edilir, çalmak çýrpmak ise dinimizce günah olduðu gibi ahlaksýz bir davranýþtýr.