üstümdeki ağırlığı bahar yorgunluğu olarak adlandırıp gerçekleri görmemezlikten gelmek ne kadar doğru bilmiyorum ama bazen insanın herşeye boşveresi geliyor.
havalarla beraber gelen değişiklikleri fark ettikçe seviniyorum aslında. yine de değiştiğini yüzünüze vurmakta ısrar edip aslında eskisinden daha beter hallere dönüşen şeyleri görmek de midemi rahatsız ediyor. değişim, siz söylemeden başkaları tarafından farkedildiğinde güzeldir, mutluluk vericidir, bunu sokamıyorum bazı çok konuşmaktan maksimum zevk alan insanların beynine. bir de beni çok tanırmışçasına "sen çok değiştin." cümlelerini kuranlar var ki, kalplerini söküp yemek istiyorum.
taksim bile değişip, süslenip, pavyon havasındaki ışıkları, parlak domatesleri ile bezenmiş, her haftasonu istanbul'un üçte birini misafir ediyorken olan bitene şaşırıyor olmam da garip. yine de gözüne baktığım zaman ne dediğimi anlayan insanlara, oyuncuyla beraber repliklerini söylediğim filmlere, ezbere bildiğim şarkılara daha çok ihtiyaç duyar oldum. ne demişler, "nothing changes, just rearranges.*"
Önceki Yazýlar:
- fashion sluts
- 23 nisan
- a day in life
- l.a. correspondent : attack of mannequins
- today's picks!
- the green light war
- anneee, bitti!!!
- screw you guys, i'm going home
- from the moody depths of hubzales
- deja-vu
Copyright
en iyi görüntü, imanlý bir beyin ve erdemli gözlerle elde edilir, çalmak çýrpmak ise dinimizce günah olduðu gibi ahlaksýz bir davranýþtýr.
