plasticwings.org

şekilli günlerde yazmamak bünyemde alerji yaptığı için havanın bütün sıcağına, internet cafelerin bütün iticiliğine rağmen koşarak yazı yazmaya geldim. sokakta darbuka çalan amcalar ve age of empires oynayan çocukların sesleri eşliğinde harfleri eksik klavye ve iğrenç koltuk ikilisiyle boğuşuyorum.

sadece bir sene uzak olmama rağmen izmir'in sıcağını unutmuş olmam şaşırttı beni. ilkbaharın yaşanmadığı şahane şehirde nisan ayının yağmurları ve rüzgarları ardından birden bire yaz geliverdi. bir bavul dolusu uzun kolluyla gelen beni de hayal kırıklığına uğrattı bu durum. yine de uzun kollu üstü t-shirtler ve çizgili çorap-converse çeşitlemeleriyle istanbul alter ruhunu yaşatıyorum burda da(!). izmir'in kızlarıysa her zamanki gibi. tek değişiklik gitgide boylarının uzamaya başlaması sanırım.

değişmeyen birşeyin de öğrencilik kurumunun olduğunu gördüm lisemi ziyaret ederken. cam köşesi en arkada oturan haylaz öğrenci, en ön sırada oturak ceketli sınıfın çok çalışanı, köşedekilerle zaman geçirse de öğretmene soru sormaktan geri kalmayan sınıf başkanı, hem makara peşinde olup hem de yüksek notlar alan sivri zekalar aynen mevcuttu rastgele girdiğim bir sınıfta. zil çalmasına 1-2 dakika kala kapının önüne gidip beklemeler, sınıftan çıkarken bağrışıp çağrışmalar, evde çözülmek için verilmiş testleri sıra altında bırakmalar, hepsi çok tanıdıktı.

okuldan bu kadar bahsetmişken, izmir'de olduğumu görüp -haliyle- şaşıran insanların "ee okul nasıl gidiyor?" sorusuna yalan sallamaktan çok sıkıldım. o zaman doğruyu söyle derseniz, şahsen dertlerini insanlara anlatmayı sevmeyen birisi olarak en güzel yolun insanları sorunsuz olduğunuza inandırmak ve sürekli onları dinleyip, sorunları hakkında öneri vermek olduğunu düşünen birisiyim. o yüzden en güzel cevap "noolsun işte, bildiğiniz gibi."

kıssadan hisse internet cafe 1,500,000'muş, hepimize hayırlı olsun.

en iyi görüntü, imanlý bir beyin ve erdemli gözlerle elde edilir, çalmak çýrpmak ise dinimizce günah olduðu gibi ahlaksýz bir davranýþtýr.