plasticwings.org

bayram benim için hep arifesinde mezarlık ziyaretine gidip, ilk gününde anneannemlerde toplaşıp dayımlarla cümbür cemaat bayram yemeğine çıkıp, ikinci gün aile büyüklerinin ziyaretlerinin yapıldığı, üçüncü -varsa dördüncü- gününde annemle keyif yaptığımız okuldan uzak, aileye yakın günler bütünü demekti. bütün bunların yanında gelen bir miktar para ve bolca güzel yemek de anlık mutluluklar tattıran ayrıntılardı.

istanbul'a taşındığımızdan beri özel günleri yanlız yaşayacağımız düşüncesi beni rahatsız etti ancak her seferinde beni mutlu eden bir kaç insan bulundu çevremde ve asla yanlızlık hissetmedim.

bu bayramın geçireceğim en güzel bayramlardan biri olacağını düşünmüştüm. ne de olsa uzun zamandır görmediğim anneanne-dede-dayı triosu evimize gelecek, bol bol gezilecek, bir dahaki görüşmeye dek hatırlanmak üzere anılar depolanacaktı beyne. herşey tam da beklediğim gibi giderken hiç sevmediğim bitter çikolatası ikram edildi uzak bir yerden bayramda yediğim içtiğim onca tatlıya inat yaparcasına. daha önce de tatmış olduğumdan o çikolatayı, sadece görmem yeterli oldu tadını anımsamam için. elimin tersiyle geri itmeye çalıştım ancak olmadı, bulaştı her yerime. vücudumun doğal su kaynakları yardımcı olmaya çalıştı elimdeki acı tadı çıkarmama ama nafile, ulaşmıştı bir kere meret.

bir defter sayfasına yazmış olduğum "carpe diem, even if it kills you!" ve "kendini kaptırma." cümlelerinin tezatlığının farkına vararak ne kadar absürd ilişkiler yaşadığımın farkına vardım. ve hatta bir kaç sayfa daha ileri gidip bu absürdlüğün kanıtı olan bir de dialog buldum günün -hatta ayın- şarkısını r.e.m. - everybody hurts seçerken;

"-the girl i love is gone.
-where?
-to the cinema."

en iyi görüntü, imanlý bir beyin ve erdemli gözlerle elde edilir, çalmak çýrpmak ise dinimizce günah olduðu gibi ahlaksýz bir davranýþtýr.